Because supplies will only last for two months, the Turkish metropolis could run out of drinking water. The shortage is due to greed for profit and also a prestige project by Erdogan.
Vitet e fundit, fatkeqësitë mjedisore dhe shqetësimet për ndryshimet klimatike janë ngritur në axhendën politike të Turqisë.
Në fund të vitit 2020, një thatësirë e madhe kërcënoi burimet ujore në Stamboll, Ankara dhe Izmir.
Ekspertët paralajmërojnë se thatësira tani është një realitet për qytetarët turq, pasi 60 përqind e Turqisë nuk ka reshje të mjaftueshme.
"Një krizë serioze e ujit po afrohet me shpejtësi brenda dekadës së ardhshme nëse qeveria nuk ndryshon politikat e saj," tha Murat Turkes, një profesor i shkencave klimatike.
Digat që ushqejnë atë me ujë të rubinetit në Stamboll ndodhen midis Tekirdağ dhe Kırklareli në anën evropiane dhe në Düzce në kontinentin aziatik. Ölmez Hancı, i cili piu ujë rubineti të aromatizuar me nenexhik të freskët ndërsa folëm, shpjegoi se vendet e ndryshme duhet të jenë në gjendje të sigurojnë ujë të mjaftueshëm edhe në periudha thatësire.
"Një rajon mund të jetë me shi dhe një rajon tjetër mund të jetë i thatë" dhe uji mund të transferohet midis rezervuarëve të ndryshëm, tha ajo.
Megjithatë, mbështetja në diga është problematike, sipas İlhan, i cili gjithashtu drejton një emision radiofonik në Açik Radyo të quajtur Sudan Gelen (Vjen nga uji). "Është një problem që Stambolli duhet të marrë ujin nga dy qytete larg," tha ajo, duke iu referuar vendeve si Düzce. “Ne e transportojmë ujin 189 kilometra me tuba, gjë që nuk është efikase.
Shumë qytete në Türkiye varen nga uji nga digat dhe, në kohë të mungesës së ujit, tendenca është të ndërtohen më shumë diga. Ajo vuri në dukje se një thatësirë mund të përfshijë zona të mëdha duke prekur të gjithë rezervuarët menjëherë.
"Ne nuk mund të vazhdojmë të ndërtojmë diga gjithnjë e më larg qyteteve. Kjo nuk është një zgjidhje e qëndrueshme", argumentoi ajo. Për më tepër, ajo tha se transportimi i ujit në distanca të gjata mund të ndikojë negativisht në nivelet e ujit në zonat e origjinës.
Çështja e përgjithshme me digat është se ato nuk ndryshojnë sasinë e ujit në një zonë, vetëm ruajnë ujin në dispozicion. Ose siç tha İmamoğlu për Guardian: "Nëse nuk bie shi në Melen, nuk mund të merrni ujë as nga atje".
Në vend që të fokusohet në ndërtimin e digave të reja, İlhan argumenton se bashkia duhet të zbatojë politika më rrethore të përdorimit të ujit, të tilla si ripërdorimi i ujërave të shiut dhe ujërave të zeza.
Vitin e kaluar, u krijua një plan që do të kërkonte ndërtesa të reja më të mëdha se 1,000 m2 për të strehuar ujëra nëntokësore për grumbullimin e ujit të shiut, por zbatimi i saktë i politikës mbetet i paqartë. "Qeveristë vendore duhet të jenë liderë në përdorimin e ujit të shiut. Nuk mjafton vetëm një ligj, duhet të zbatohet edhe ligji", tha İlhan.
Në të kundërt, Ölmez Hancı vë në pikëpyetje fizibilitetin e grumbullimit të ujit të shiut në adresimin e problemeve të mungesës së ujit.
"Ku do të mund të ruani ujin e shiut në një apartament në Beyoğlu?" ajo pyeti. “Mund të jetë një zgjidhje e mirë në Amsterdam, por jo për Stambollin ku njerëzit nuk kanë kopshte apo ballkone të mëdha”.
Ajo inkurajoi më shumë kërkime përpara se të merrte vendime që do të kërkonin mbledhjen e ujit të shiut ose trajtimin e ujit gri në shtëpi. "Korrja e ujit të shiut mund të jetë e përshtatshme për stadiume ose fabrika, por për shumë shtëpi në Stamboll nuk është," tha Ölmez Hancı.
No comments :
Post a Comment